Ο X. Σωτηρακόπουλος γράφει για Ρανιέρι!

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για τον Κλαούντιο Ρανιέρι, σχολιάζοντας πως οι ομάδες του πάντα έπαιζαν ωραίο ποδόσφαιρο.

“Όταν έφευγε ο Ρεχάγκελ το 2010, η ΕΠΟ για την Εθνική ομάδα δεν χρειαζόταν να πολυσκεφτεί την επόμενη λύση. Ο Φερνάντο Σάντος έμοιαζε (και ήταν όπως αποδείχτηκε) ιδανική περίπτωση. Πήρε την ομάδα σε ένα καλό σημείο και την αφήνει δύο χρόνια μετά σε ένα εξαιρετικό! Με ανεβασμένες τις μετοχές, με απανωτές προκρίσεις όχι μόνο σε μία μεγάλη διοργάνωση αλλά με μπόνους το ότι και τις δύο φορές, σε Euro 2012 και Μουντιάλ 2014 περάσαμε και στα νοκ άουτ.

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι έρχεται να σώσει την ομοσπονδία σε ένα χρονικό σημείο που οι συζητήσεις με προπονητές έμοιαζαν να τελματώνουν και κινδυνεύαμε να ξεμείνουμε με τον Μάρκο Ταρντέλι, που υπήρξε σπουδαίος χαφ αλλά που σαν τεχνικός δεν είχε την παραμικρή εμπειρία. Ο Γιολ που επίσης έπαιξε δυνατά ως όνομα δεν θα είχε το παραμικρό να προσφέρει αυτή την ώρα στην ομάδα, ενώ ο Γκουιντολίν που θα ήταν ό,τι πλησιέστερο στη νοοτροπία του Σάντος δεν θα μπορούσε να δώσει παραπάνω ποιότητα στην ομάδα, κάτι που με τον κοσμοπολίτικο αέρα που φέρνει μαζί του ο Ρανιέρι είναι πολύ πιθανό να συμβεί, κάνοντας το προφίλ της πιο ελκυστικό!

Ο Ρανιέρι δεν είναι μόνο πολύ έμπειρος και ικανότατος. Είναι ένας αληθινός κύριος με αριστοκρατική συμπεριφορά και με πάρα πολλή σπουδαία αύρα. Τον θυμάμαι στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, πριν από χρόνια με την Τσέλσι, να προσπαθεί να βοηθήσει τη δουλειά των δημοσιογράφων ακόμη και εκείνων που επέμεναν με ενοχλητικές ερωτήσεις. Ποτέ δεν παρεκτράπηκε, πάντα είχε αυτό το αινιγματικό χαμόγελο που του προσδίδει μία γοητεία και παρ’ ότι πολλές φορές και στην Αγγλία και στην Ιταλία αλλά ιδίως πέρυσι στη Γαλλία αντιμετωπιζόταν με ειρωνικά σχόλια από τον Τύπο ποτέ δεν αντέδρασε!

Είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος και ικανότατος ισορροπιστής. Οπου και αν δούλεψε ήξερε να καταλαβαίνει τις ιδιαιτερότητες και κακά τα ψέματα όποιος νομίζει πως δεν θα χρειαστεί την τέχνη της διπλωματίας και σε αυτό το νέο του ρόλο βαυκαλίζεται! Η Εθνική ομάδα μεγάλωσε σε απαιτήσεις και σε αγωνιστικές περγαμηνές από την εποχή που ο Βασίλης Γκαγκάτσης είχε φωνάξει τον Οτο Ρεχάγκελ και του παρέδωσε τα κλειδιά εν λευκώ και ακόμη και τότε θα θυμούνται οι μεγαλύτεροι πως ο Γερμανός έφτασε μία ανάσα από την απόλυση μετά το 0-2 στην Ουκρανία στο δεύτερο μόλις ματς των προκριματικών του Euro 2004. Η Ελλάδα του 2014 είναι και για τον νέο προπονητή της μία ευκαιρία και μία πρόκληση, ενώ τότε το 2001, όταν ερχόταν ο Ρεχάγκελ θέλαμε κάποιο όνομα που ίσως μας ανέβαζε ένα επίπεδο. Σήμερα είμαστε στο πάνω ράφι και όσο σημαντικό για εμάς είναι να φέρνουμε έναν καλό προπονητή και όχι έναν συνταξιούχο, άλλο τόσο και για τον (όποιον) Ρανιέρι η πρόκληση τού να έρθει σε μία ομάδα που πάει κάθε δύο χρόνια σε μία μεγάλη διοργάνωση είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο!

Ο Ιταλός τεχνικός δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το τι γράφουν κάθε μέρα οι εφημερίδες και τα sites αλλά αποκλείεται να μην τον νοιάζει ποια είναι η αίσθηση της κοινής γνώμης για την οποία ο Οτο ουδόλως ενδιαφέρθηκε στα εννιά χρόνια της συμβίωσης μαζί μας. Ο Σάντος αντίθετα ήξερε και τι γραφόταν και κυρίως από ποιους, αφού πλέον ήξερε την αγορά μας πάρα πολύ καλά. Ο Ρανιέρι πιθανότατα θα είναι κάτι ενδιάμεσο, αφού και θα θέλει να ξέρει κάποια βασικά πράγματα, αλλά ταυτόχρονα δεν πρόκειται να τον απασχολήσει σε τέτοιο βαθμό η γνώμη του Τύπου σε σημείο να αλλάξει τη φιλοσοφία του.

Στα υπέρ του είναι πως ως Ιταλός μπορεί να συντηρήσει το προφίλ της ομάδας. Του ταιριάζει αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι κάποιος που οι ομάδες του παίζουν μόνο καλή άμυνα. Πάντα όπου και αν δούλεψε, από τη Μονακό πρόσφατα έως τη Βαλένθια, τη Νάπολι, τη Φιορεντίνα μέχρι τη Γιουβέντους και την Ίντερ, αλλά κυρίως την Τσέλσι έπαιζαν ωραία μπάλα οι ομάδες του. Δεν σημαίνει πως θα έρθει σε ολική ρήξη με το παρελθόν, αλλά θα επιχειρήσει άνευ δεύτερης κουβέντας να βάλει τη δική του αγωνιστική σφραγίδα. Το γεγονός πως η Ελλάδα έχει έναν πολύ βατό όμιλο βοηθάει τις όποιες επιλογές του να αφομοιωθούν πιο εύκολα από μία ομάδα που για ένα μεγάλο διάστημα, σχεδόν μία δεκαετία ήξερε σχεδόν αυτόματα πώς αγωνίζεται! Χαίρομαι που δεν ζήτησε υπέρογκο ποσό ως αμοιβή (αν και σε εκείνη την περίπτωση πιθανότατα δεν θα ήταν τώρα εδώ, αφού η ΕΠΟ είχε πλαφόν), αλλά έβαλε μία σειρά από μπόνους που δείχνει άνθρωπο με διάθεση να πετύχει και να κυνηγήσει στόχους. Φυσικά όλα θα κριθούν στο γήπεδο, αλλά η πρώτη ανάγνωση για την επόμενη μέρα της ομάδας μοιάζει πάρα πολλά υποσχόμενη!”

Πηγή: SportDay