Ο Άνταμ Τζανετόπουλος, ο μόνος Ελληνας που παίζει ποδόσφαιρο στο Άμπου Ντάμπι, είναι ο πλέον αρμόδιος να μας ξεκαθαρίσει για το τι ισχύει και τι όχι με τους νόμους στη χώρα πριν από το Final 4 και μέσω του Gazzetta είναι σαφής ότι: «Δεν υπάρχει περίπτωση να παιχτεί ξύλο». Τι λέει για ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Εθνική, Λαμία και Ηρακλή.
Ο Άνταμ Τζανετόπουλος, στα 30 του χρόνια βλέπει έναν ακόμα από τους στόχους του να πραγματοποιείται. Ήθελε πάντα να παίξει στο εξωτερικό κι όταν, μετά τη Λαμία, παρουσιάστηκε η προοπτική της Αλ Ντάφρα στο Άμπου Ντάμπι, δεν είπε «όχι».
Αν το έχει μετανιώσει; Είναι κατηγορηματικός πως όχι. Μάλιστα, όπως λέει στο Gazzetta, δεν βλέπει τον εαυτό του άμεσα πίσω στην Ευρώπη ενώ μετά την επιστροφή της ομάδας στην πρώτη κατηγορία, επόμενος στόχος του είναι να δει το κλαμπ να παραμένει στο κορυφαίο επίπεδο.
Ο Ανταμ Τζανετόπουλος στο Gazzetta:
Πώς είναι εκεί η ζωή;
«Πολύ καλά. Εντάξει, ξεκίνησε η ζέστη και είμαστε κυρίως στο air condition, αλλά γενικά είναι πολύ ωραία και πολύ ποιοτική η ζωή. Να σου πω την αλήθεια το Άμπου Ντάμπι είναι πιο ήσυχο για να μένεις μόνιμα και να πηγαίνεις βόλτα στο Ντουμπάι. Δεν έχει πολλή κίνηση και όποτε θες πηγαίνεις, μία ώρα μακριά είναι».
Επειδή βρίσκεσαι στην καρδιά του ενδιαφέροντος λόγω του Final Four της Euroleague, θα ξεκινήσουμε την κουβέντα… μπασκετικά. Είσαι κι ο μόνος Έλληνας που παίζει εκεί.
«Ναι, νομίζω δεν είναι άλλος Ελληνας».
Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, ετοιμάζουν βαλίτσες και κάποιοι είναι ήδη εκεί. Τι να περιμένουν όσοι έρθουν εκεί;
«Με το που ανοίξει η πόρτα του αεροπλάνου θα νιώσουν την πολλή ζέστη με την έντονη υγρασία. Το Μάιο έχει ξεκινήσει κι ανεβαίνει πολύ η θερμοκρασία, πρέπει να έχει 36-37 βαθμούς αλλά δυσκολεύει την κατάσταση η πολύ υψηλή υγρασία και επειδή στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει μπει το καλοκαίρι, θα τους φανεί η διαφορά».
Είναι η πρώτη φορά που φεύγεις από τα ελληνικά σύνορα για να παίξεις ποδόσφαιρο. Πώς αντιμετώπισες αυτήν την προοπτική;
«Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι το καλοκαίρι, όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με τη Λαμία, το είχα πάρει απόφαση: Ηθελα να κυνηγήσω μόνο το εξωτερικό και είχα αποφασίσει να περιμένω μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, γιατί ήταν κάτι που το ήθελα πολλά χρόνια, από μικρός και για κάποιους λόγους δεν είχε πραγματοποιηθεί. Είχα διάφορες προτάσεις, αλλά η αλήθεια είναι πως όταν ήρθε αυτή η εκτός ηπείρου πρόταση – όχι μόνο εκτός Ελλάδας – ήθελα να ζήσω κάτι διαφορετικό, να γνωρίσω μια διαφορετική κουλτούρα. Σίγουρα, έπαιξε ρόλο και το οικονομικό κομμάτι και πήρα μαζί με τη σύζυγό μου την απόφαση να έρθουμε εδώ».
Απ’ όσο καταλαβαίνω δεν πρέπει να το έχεις μετανιώσει…
«Οχι, ούτε στιγμή!» (γέλια)
«Όποιος πιστεύει ότι θα έρθει εδώ για να κάνει διακοπές κι όχι για να παίξει, θα κάνει λάθος»
Το ποδοσφαιρικό επίπεδο πώς είναι; Πώς αντιλαμβάνεσαι εκεί το άθλημα από την έως τώρα εμπειρία σου εκεί;
«Σε σχέση με τα τελευταία χρόνια κι όσοι αγωνίζονται εδώ πολύ καιρό, κάθε χρόνο ανεβαίνει το επίπεδο. Σ’ αυτό παίζει ρόλο το ότι επενδύουν πολλά χρήματα για να φέρουν ξένους ποδοσφαιριστές, αλλά πλέον ρίχνουν το βάρος σε προπονητές, τεχνικούς διευθυντές… Φέρνουν, κυρίως, την τεχνογνωσία από την Ευρώπη και μπαίνει πλέον και το τακτικό κομμάτι στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα. Όποιος φαντάζεται ότι θα έρθει σ’ αυτές τις χώρες και θα κάνει διακοπές, κάνει λάθος. Δεν είναι, πλέον, έτσι».
Είσαι σε μια πολύ καλή ηλικία. Πηγαίνοντας εκεί, σκέφτηκες ότι θα μπορούσε να σου δοθεί η ευκαιρία στη συνέχεια να επιστρέψεις στην Ευρώπη για κάποιο άλλο πρωτάθλημα;
«Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει ο κόσμος να βλέπει την εν λόγω αγορά και δεν ξέρω το κατά πόσο την παρακολουθεί τακτικά. Εμένα ο στόχος μου ήταν να έρθω εδώ και σύμφωνα με το πλάνο της ομάδας να ανέβουμε την πρώτη κατηγορία και να μείνω κάποια χρόνια εδώ. Μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά, γιατί την προηγούμενη αγωνιστική κλειδώσαμε και μαθηματικά την άνοδο στην πρώτη κατηγορία., οπότε δεν σκέφτομαι την επιστροφή στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή».
Άρα έδεσες εκεί;
«Ναι, ναι…». (γέλια)
Τι σου έκανε εντύπωση τις πρώτες μέρες παρουσίας σου στη χώρα. Ξέρεις υπάρχει ο φόβος για το τι επιτρέπεται και κυρίως στο τι απαγορεύεται.
«Γενικά τις τελευταίες μέρες έχουν κυκλοφορήσει πολλά videos για το τι να προσέξουν οι φίλαθλοι εδώ. Το 99% των όσων έχω ακούσει ισχύουν, είναι αλήθεια. Θέλει πολλή προσοχή. Οκ, δεν είναι όπως πριν κάποια χρόνια, αλλά και πάλι… Δηλαδή, μπορείς να φορέσεις ό,τι θέλεις, να κυκλοφορήσεις πιο άνετα και ελεύθερα. Δεν υπάρχει περιορισμός. Ωστόσο, τους ενδιαφέρει πολύ το κομμάτι της ιδιωτικότητας και της ηθικής και πώς θα φανεί προς τα έξω.
Σίγουρα, το να πλακωθούν μεταξύ τους οι φίλαθλοι δεν θα γίνει ούτε μία στο εκατομμύριο. Και μόνο στην απόπειρα τους βλέπω στην έρημο (γέλια). Θέλει προσοχή με το αλκοόλ: Σε κάποια εστιατόρια και ξενοδοχεία επιτρέπεται, αλλά δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις μ’ αυτό έξω. Εννοείται ότι δεν μπορείς να οδηγήσεις έχοντας πιει, είναι μηδενικό το όριο εδώ. Επίσης, απαγορεύεται να κάνεις χειρονομίες ή να βρίζεις. Οκ, μέσα στο γήπεδο δεν νομίζω να τηρηθούν και πολύ αυτά γνωρίζοντας τους Ελληνες φιλάθλους, αλλά έξω θέλει πολλή προσοχή».
«Αν βρίσεις το διαιτητή, έχει κόκκινη και τιμωρία πολλών αγωνιστικών»
Εσύ που αγωνίζεσαι, έχεις δει να κάνουν χειρονομίες στο γήπεδο. Το αν βρίζουν δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις κιόλας.
«Όχι, όχι… Γενικά κι όταν έρχεσαι να υπογράψεις σου λένε ότι πρέπει να σέβεσαι τους αξιωματούχους της κάθε ομάδες και τους διαιτητές. Είναι πολύ αυστηροί σ’ αυτά! Δηλαδή, αν στην Ευρώπη μπορείς να βρίσεις το διαιτητή, εδώ θα δεις την κόκκινη και θα τιμωρηθείς για πολλές αγωνιστικές».
Άρα εκεί τιμωρείται διαφορετικά ακόμα κι η λεκτική συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή.
«Ναι, ειδικά χειρονομίες προς την εξέδρα – που κάποια φορά το βλέπουμε στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη – εδώ γίνονται».
Βρισιές υπάρχουν; Καταλαβαίνεις;
«Εντάξει, κάποιες λέξεις έχω μάθει στα αραβικά αλλά δεν θα τις χρησιμοποιήσουν. Στα αποδυτήρια μεταξύ τους οι παίκτες μπορεί να πουν κάτι αλλά έξω στο γήπεδο προσέχουν πάρα πολύ».
Υπάρχει κάτι που ακόμη δεν το έχεις συνηθίσει;
«Η αλήθεια είναι πως όχι… Και οι γυναίκες δεν έχουν περιορισμό στο τι θα φορέσουν. Είναι σαν να είσαι στην Ευρώπη. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι στην περίοδο που είχαν Ραμαζάνι. Κάναμε προπονήσεις στις 10 το βράδυ και επειδή δεν μπορούσαν να φάνε ούτε να πιουν όσο υπάρχει ήλιος. Εντάξει, είναι μια περίοδος μόνο. Γενικά, δεν υπάρχουν περιορισμοί, ζούμε πολύ φυσιολογικά».
Από την Ελλάδα σού λείπει κάτι; Φαντάζομαι όχι ο ήλιος μας. (γέλια)
«Όχι… Όντας από τον Βόλο και τη Νέα Ιωνία συγκεκριμένα, μου λείπει το να πάω στο τσιπουράδικο του φίλου μου».
«Στενάχωρο που έπεσε η Λαμία, για πάντα ευγνώμων στην ΑΕΚ»
Εχεις παίξει στην ΑΕΚ, στον Ηρακλή, στη Λαμία… Τρεις ομάδες που είχαν κάτι διαφορετικό φέτος. Βλέποντας τη Λαμία να υποβιβάζεται και δείχνει ότι δεν θα παίξει στη Super League 2, πώς ήταν. Ήσουν αρχηγός της ομάδας.
«Ήταν στενάχωρο. Όσο μπορούσα παρακολουθούσα τα ματς της ομάδας, η οποία δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Δεν ξέρω για το μέλλον τι θα γίνει, αλλά να ευχηθώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να επιστρέψει στην Α’ Εθνική. Δυστυχώς ήταν μια κακή χρονιά».
Ο Ηρακλής είναι επίσης μια ομάδα που έχεις υπηρετήσει. Πιστεύεις ότι η έλευση Μονεμβασιώτη μπορεί να φέρει την επιστροφή της ομάδας στη Stoiximan Super League; Επίσης, θεωρείς ότι έχει ανέβει το επίπεδο στην κατηγορία;
«Μπορεί να πέρασα σύντομο χρονικό διάστημα στον Ηρακλή αλλά έχω δεθεί πολύ με την ομάδα και θα ήθελα να επιστρέψει. Εύχομαι με την έλευση του κ. Μονεμβασιώτη να τα καταφέρει του χρόνου. Είναι καλό που επέστρεψε η ΑΕΛ, είδαμε πόσο κόσμο είχε στο γήπεδο και μακάρι να τα καταφέρουν κι άλλες ομάδες όπως ο Ηρακλής, η Καλαμάτα, ο Πανιώνιος, που έχουν ιστορία και κόσμο. Αυτό θα δώσει άλλη δυναμική στις ομάδες».
Άνταμ, το κεφάλαιο «ΑΕΚ», τι σου έχει αφήσει;
«Με πας αρκετά χρόνια πίσω… Εντάξει, όπως έχω ξαναπεί, θα είμαι για πάντα ευγνώμον στην ΑΕΚ. Πέρασα 5 έντονα χρόνια εκεί με τις καλές και τις κακές στιγμές, αλλά ήταν η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθώ και πάντα θα της είμαι ευγνώμον. Της εύχομαι το καλύτερο».
«Πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός, ο πλέον κατάλληλος για την Εθνική ο κ. Γιοβάνοβιτς»
Να σε πάω ακόμα πιο πίσω. Είχες βρεθεί στην Ακαδημία του Ολυμπιακού. Αυτός ο σύλλογος κατάφερε να φτάσει στην κορυφή δύο ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Τι είναι αυτό που βλέπεις ότι έχει αλλάξει ο οργανισμός των ερυθρόλευκων;
«Είναι τεράστια επιτυχία για την Ακαδημία να κατακτήσει το Youth League – δεν θα μπορούσαμε πριν κάποια χρόνια να το φανταστούμε. Αυτό που έχει αλλάξει κυρίως είναι η εμπιστοσύνη που υπάρχει στα νέα παιδιά κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνεται από τους ανθρώπους της Ακαδημιας είτε μεμονωμένα από τους προπονητές της πρώτης ομάδας, γιατί κάποιος άλλος προπονητής μπορεί να μην εμπιστευόταν τον Κωστούλα ή τον Μουζακίτη για παράδειγμα και να μην είχαν τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Οι ομάδες είδαν το μοντέλο που επικρατεί στην Ευρώπη, όπου οι σύλλογοι δίνουν ευκαιρίες στα δικά τους παιδιά και μετά τα πουλάνε με πολλά εκατομμύρια. Αυτό είναι προς όφελός τους».
Ενας από τους προπονητές που σε εμπιστεύτηκε και σου έδωσε την ευκαιρία να παίξεις στην Εθνική είναι ο Τσάνας. Σήμερα πώς βλέπεις το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τις εθνικές μας ομάδες αλλά και με το ότι επιτέλους η Παιανία θα είναι το σπίτι όλων των τμημάτων;
«Αυτό είναι κάτι βασικό που θα έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν… Κατά τη γνώμη μου ο κύριος Γιοβάνοβιτς είναι ο κατάλληλος προπονητής για το υλικό που υπάρχει. Βλέπουμε ότι μετά από πολλά χρόνια υπάρχει πολύ ταλέντο και μεσοεπιθετικά. Υπάρχουν παιδιά που αγωνιζονται σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης και χρειαζόταν ένας προπονητής ώστε να μπορεί να το αξιοποιήσει αυτό. Και δόξα τω Θεώ, για τα υπόλοιπα στελέχη, υπάρχουν παιδιά που είχαν επιτυχίες με την εθνική και μπορούν να αξιοποιηθούν».
Υπάρχει κάτι από την έως τώρα καριέρα σου που όταν κάθεσαι στον καναπέ σου, σου έρχεται πιο έντονα στο μυαλό ή είσαι από τους ανθρώπους που δεν κοιτούν προς τα πίσω και περιμένουν τι θα τους φέρει το μέλλον;
«Εντάξει, σίγουρα όσο μεγαλώνεις κι αποκτάς εμπειρίες, καταλαβαίνεις ότι ίσως κάποια πράγματα δεν τα χειρίστηκες σωστά. Ωστόσο, είμαι άνθρωπος που δεν θα μετανιώσω και θα κολλήσω στο παρελθόν. Πάντα παλεύω για το καλύτερο. Κάθε απόφαση που πήρα, θεωρούσα εκείνη τη στιγμή την πιο σωστή και δεν μπορώ να πω ότι μετανιώνω για κάτι και δεν θα βοηθούσε κάπου».
Με την εμπειρία, λοιπόν, που έχεις τώρα τι θα χειριζόσουν διαφορετικά;
«Μόνο ότι θα κυνηγούσα να φύγω στο εξωτερικό πιο νωρίς. Μόνο αυτό».
Τον εαυτό σου πώς τον φαντάζεσαι; Σκέφτεσαι με την Αλ Ντάφρα να πάρεις κάποιον τίτλο και σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας;
«Αυτό θα είναι ονειρικό. Για μια ομάδα που ύστερα από δύο χρόνια που είχε υποβιβαστεί, το να επιστρέψει πρώτος στόχος εννοείται ότι θα πρέπει να είναι η παραμονή. Αν καταφέρουμε να τερματίσουμε ακόμα πιο ψηλά ή να κυνηγήσουμε κάποιο τρόπαιο, θα είναι φοβερό».
«Θα έφερνα Μάνταλο-Βασιλαντωνόπουλο στην Αλ Ντάφρα, μακάρι να γίνει ελληνικός τελικός στο Final 4»
Αν είχες την ευκαιρία να φέρεις δύο Ελληνες στην ομάδα σου, εκεί, ποιοι θα ήταν αυτοί; (γέλια)
«Δύσκολη ερώτηση… Καλά εντάξει, δεν ξέρω αν θα ερχόντουσαν, αλλά θα ήθελα τον Πέτρο Μάνταλο. Είναι από τους συμπαίκτες που είχα και θεωρώ ότι διαθέτει φοβερή ποιότητα. Σίγουρα θα τον ήθελα, θα μας βοηθούσε πάρα πολύ. Και ποιον άλλον να σου πω… Θα έπαιρνα το δωμάτιό μου στη Λαμία, τον Σταύρο Βασιλαντωνόπουλο, να οργώνει τη δεξιά πλευρά».
Στο Final 4 θα είσαι;
«Δυστυχώς παίζουμε το Σάββατο και στα ημιτελικά δεν θα μπορέσω να είμαι, αλλά παλεύω να βρω εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής».
Περιμένεις ελληνικό τελικό;
«Ελπίζω και εντάξει το βλέπω και πολύ πιθανό. Είναι πολύ καλοί κι οι δύο φέτος. Μακάρι να γίνει ελληνικός τελικός, θα είναι για πρώτη φορά. Ελπίζω να γίνει μια γιορτή κι ο καλύτερος να κερδίσει».
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
